#یاد هست فریبرز لاچینی

عکس اینستاگرام فریبرز لاچینی

سال ۸۶ بود که برای اولین بار به صورت اتفاقی به پاییز طلایی گوش دادم و بعد از ۱۳ سال الان که دوباره گوش میدم موهای تنم سیخ میشود. هیچ گاه فکر نمیکردم که بشود موسیقی بی کلام گوش داد ولی من سالهاست که اسیر موسیقی کلاسیک و گوش دادن به پیانو شده ام و تقریبا هیچ ترانه ای گوش نداده ام. اگر چه سر رشته ای از موسیقی ندارم ولی میتوانم چشمانم را ببندم و وارد دنیای ذهنی آهنگساز شوم. در شب های پاییزی با آهنگ های لاچینی و پاییز طلایی به صندلی تکیه میدهم و در حالیکه ریزش برگهای پاییزی را نگاه میکنم چای مینوشم و از زندگی لبریز میشوم. شاید اگر فریبرز لاچینی نبود من هیچ احساسی به موسیقی پیدا نمیکردم و هرگز موسیقی هم گوش نمیدادم . این آهنگساز جاودانه دست مرا گرفت و مرا با خود به شهر موسیقی های زیبا برد. حال که بیش از ۷۰ سال از عمر این عزیز میگذرد میترسم از روزی که این ستاره ی تابان ما را ترک کند. با آرزوی سلامتی و طول عمر برای فریبز لاچینی

منتشرشده توسط

Donkishot

فواد انصاری هستم کسی که تمام طول عمرش در مقایسه با عمر هستی و قدمت زندگی به اندازه ی چشم بر هم زدنی نیست و زندگیش یک سنگریزه ی کوچک بین دو عدم و دو سیاهچاله است. ولی این سنگریزه میخواهد خود به زندگیش معنا دهد و آن را باز تعریف و تغییر شکل دهد. foad.ansary@gmail.com

3 دیدگاه برای «#یاد هست فریبرز لاچینی»

  1. سلام
    بسیار عالی. من هم همین احساس رو نسبت به ایشون دارم و با گوش دادن به پاییز طلایی ها و البته مرثیه ها سرشار از حس های غریب و زایدالوصف می شم. مرثیه ها رو هم حتما گوش دادید. عالی هستند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *