سال 91 بود که مقاله ای با عنوان مشکلات پنهان شرکت های نر م افزای نوشتم که اتفاقا جدا از بازدید چند هزاری و کامنتهای زیادی که برام نوشته بودند در فضای غیر مجازی هم تاثیر خود را گذاشته بود و از گوشه و کنار و شهرهای دیگر دوستان و همکاران و هم صنفان تماس می گرفتند و در این مورد یا تشکر میکردند و یا انتقاد و یا درد دل میکردند انموقع سرمایه اولیه تمام فکر ذکر من بود و به هیچ چیزی جز آن فکر میکردم.
کامنتتها و بازدیدها به دلیل تغییر سایت ها حذف شده در لینک بالا
امروز آقای باقر صاد مدیر یک شرکت نرم افزاری به اسم داده پردازان حامی که در اصفهان است تماس گرفت و اشاره کرد که این مقاله رو خونده و میخواهم باهاتون در این خصوص صحبت کنم وما هم در این خصوص با هم گپ زدیم در واقع یک زخم کهنه رو دوباره باز کردیم و از هر دری حرف زدیم.
اول از همه پرسیدند که آیا فکر میکنید مشکل فقط سرمایه است ؟ چون شما فقط به پول اشاره کردید میخواستم اینجا این پست رو بنویسم که هم ویرایش صحبتهای قبلی باشه و هم بررسی موضوع با دید شفاف تر.
واقعیتش من این مقاله را حدود 4 سال پیش نوشتم و نه تنها به کل مقاله و افکار آن موقع نقد دارم حتی حاضر نیستم با فواد انصاری 4 سال پیش که نگارنده مقاله بوده بنشینم و 1 استکان چای هم بخورم و به کل خیلی چیزها در نظرم عوض شده است البته سرمایه یکی از مشکلات است ولی اصل مشکل نیست و حتی مهمترین مشکل هم نیست.
بعد از اون سال من کارهای مختلفی کردم به صورت ثابت در یک سازمان دولتی کار میکردم و یا به عراق رفتم و در یک شرکت نرم افزاری مشغول شدم و یا به یک شرکت اتوماسیون صنعتی رفتم در حوزه برق صنعتی و بعد به شرکت بازگشتم. حالا بگذارید در خصوص توهمات برایتان بنویسم.
- قبلا غرور کاذبی که داشتم این بود که من مهندس نرم افزار هستم و من فلان هستم هر کسی که توی این رشته درس خونده چنین غروری داره توی کارهای مختلف این شانس رو داشتم که در یک پروژه شکست خورده و ناتمام با 2 مهندس مکانیک و یک مهندس مواد روی یک پروژه مشترک کار کنیم پروژه مربوط به خط لوله نفت و گاز بود و برای جلوگیری از خوردگی لوله طبق استانداردهای API 579 بعد از یک مدت کار کردن فهمیدم که اگر نگویم این دوستان باهوش تر بودند حداقلش اینه که کم تر جو گیر بودند و کم ادعاتر بودند. روی پروژه مرغداری تمام اتوماتیک هم با مهندسین برق کار کردم که در حلبچه عراق انجام گرفت فکر کنم پا شدن از پشت سیستم و کار در فیلدهای مختلف در حوزه های مختلف میتواند کمی از توهم مهندسین نرم افزار کم کند و دیگر به جای مقایسه خود با مهندسین گوگل خودشان را با مهندسین برق و مکانیک همسایه شان مقایسه کنند.
- تکنولوژی جهانی یا بازار جهانی یا محصول جهانی ؟ شاید افتخار ما استفاده از تکنولوژی جهانی و روز 2016 باشد ولی آیا منتج به محصول جهانی میشود و یا در بازار جهانی فروخته میشود ؟ اگر نه پس چرا باید خودمان را گول بزنیم چرا ادعایمان جهانی و عملمان بومی است یا همت کرده و خودمان را جهانی کنیم و یا رویای گوگل و مایکروسافت و .. .را کنار بگذاریم .
- نکته دوم دقیقا مشکل استارتاپ هاست بهترین ایده ما در یک بازار کشوری عرضه میشود به کسانی که اینترنت دارند و کارشان را با اینترنت رفع میکنند و حاضرند پول بدهند و آن دغدغه را نیز دارند وقتی موفقیت استارتاپ های جهانی را میبینیم باید بفهمیم که این استارتاپ برای کل دنیا به زبان شیرین انگلیسی تولید شده. و محصول در بازار جهانی فروخته میشود و آن کشور هم به سیستم های بانکی و پستی بین المللی متصل است و مردمش مجبور نیست با هزار بدبختی 100 دلار را بین دو کشور جا به جا کند!
- برگردیم به سرمایه گذاری در بخش IT و خصوصا طنزی در مورد کردستان – هنوز هم فکر میکنم که سرمایه میتواند به کسب و کارا کمک کند اما نه به صورت وام بلکه به صورت سود مشارکتی شرکتهای خصوصی و سرمایه گذاران دیگر ولی چیز جالب این وسط حماقت دولته دولت چون توان و یا میل سرمایه گذاری کلان در زیر ساخت استان کردستان ندارد در واقع صنایعی مثل پتروشیمی و فولاد و سیمان و … که صنایع سنگین به شمار می آیند بلکه به این بهانه که چون استان کردستان هیچ صنعتی ندارد و اتفاقا فارغ التحصیل زیادی در بخش کامپیوتر داردد و کامپیوتر هم سرمایه نمی خواهد پس ما در این صنعت سرمایه گذاری میکنیم ( شیادی و حماقت تا چه حد) ! مثل اینه که بگی من حاضرم غذا بخرم ولی به کسی میدهم که دندان ندارد. یعنی در بخشی میخواهد سرمایه گذاری کند که سرمایه نمی خواهد سفسطه با شعور مردم! اگر ما صنایع سنگین و زیر ساخت مناسب داشته باشیم شرکتهای خدماتی و مکمل خود به خود رشد می کنند و اگر ما به عنوان بخش IT سرمایه گذاری شما را نخواهیم چه کسی را باید ببینیم ؟ دولت بنفش محترم اگر قصد سرمایه گذاری دارد بهتر است در صنایع سنگین و زیر ساختهای ماندگارتر سرمایه گذاری کند نه در صنعتی که سرمایه نمی خواهد(به قول شما).
سلام
جالب بود آقاي انصاري
اي كاش سران مملكت ما
ميفهميدند كه بايد
كار را به كاردان بسپارند
اي كاش…
سلام آقای خسروبیگی
به قول شما ای کاش و یا بهتره بگیم ای کاش نفعشان در فهمیدن بود و نه در نفهمیدن !