پ ن : پذیرفتن سهل تراست تا نپذیرفتن. آندریاس ریم
مشغول خواندن کتابی هستم و میخواستم بعضی از پاراگرافهایش را اینجا بنویسم این کتاب پاسخ به این سوال است که اساسا روشنفکری چیست و چه چیزی نیست؟
پاراگرافهایی از کتاب:
تا کتابی هست که برایم اسباب فهم است تا کشیش غمگساری هست که در حکم وجدان من است و تا پزشکی هست که می گوید چه باید خورد و چه نباید خورد و… دیگر چرا خود را به زحمت اندازم اگر پولش فراهم باشد مرا چه نیازی به اندیشیدن است؟ دیگران این کار ملال آور را برایم خواهند کرد. و برای اینکه بخش هر چه بزرگتری از آدمیان به سوی بلوغ رفتن را نه فقط دشوار که بسیار خطرناک نیز بدانند قیم هایی که از سر لطف نظارت عالیه بر آنان را به عهده گرفته اند تدارک می بینند. اینان پس از آنکه جانوران دست آموز خود را خوب تحمیق کردند سخت مواظبت می کنند که این موجودات از قفسک کودکیشان فرار نکنند همان زندانی که ایشان برایشان فراهم کرده اند و آنگاه در گوششان می خوانند که اگر به تنهایی قدم بیرون بگذراند چه خطرهایی تهدیدشان می کند اما این خطرها چندان هم که میگویند بزرگ نیستند بلکه با چند بار افت و خیز سرانجام شیوه ی راه رفتن را می آموزند. اما یک نمونه ناکام کافی است که همه را از آزمون های بعدی بهراساند. ص ۱۹
براستی شما اینک چرا می خواهید بر روشن نگری که این چنین خیرخواهتان بوده است هجوم بیاورید؟ آیا اعتراف نیوشان خودرای و یا مشاوران نادانتان اند که بر وجدانتان فشار می آورند و به این کار مجبورتان می سازند؟ آیا علتش این نیست که پذیرفتن سهل تر است تا نپذیرفتن؟ ص ۵۵
