بلاگ شخصی فواد انصاری

از خیابان فردوسی سنندج رد می شدم که چشمم به کتابی خورد البته از کتابهای تاریخی زیاد خوشم نمیاد, هر چند به خواندن نوع تفکر و مدل ذهنی افراد بزرگ علاقه دارم و تاکنون کتابهایی مثل:‌ منم تیمور جهانگشا – چنگیز خان – استالین – و …شاید ده ها کتاب دیگر  را خوانده بودم و اخیرا هم کتابی به نام محمد پیامبری که از نو باید شناخت از یکی از دوستانم به امانت گرفتم که میخواهم بخوانم این مطالعه ها نه برای شرح وقایع تاریخ و حفظ کردن آن بلکه بیشتر برای شناخت مدل ذهنی آنها و اینکه افراد بزرگ چگونه فکر کرده اند می خوانم و به این کتابها علاقه دارم .

در مورد تاریخ سیاسی کرد بیشتر مطالعه من شنیداری و یا از طریق اینترنت و رادیو و روزنامه بوده و هیچ وقت کتابی نخوانده بودم کتابی که در دیماه ۹۴ دیدم را نجفقلی پسیان نوشته بود و عنوان اصلی کتاب From bloody Mahabad to Arass coasts است, این کتاب را احمد محمدی به زبان فارسی ترجمه کرده است.

نجفقلی پسیان از افراد نزدیک به حکومت شاهنشاهی بوده و اصالتا قفقاز و دارای قلم نافذی بوده است او سردبیر سابق روزنامه اطلاعات و نویسنده در نشریات مختلفی در زمان شاهنشاهی بوده است.

کتاب او برخلاف چیزی که در ابتدای کتاب عنوان میکند و اعلام بی طرفی میکند مدافع حکومت شاهنشاهی و ارتش ایران است و همه کردها را عشایر نامیده است و ارتش را مقدس!!!‌

کتاب را داشتم توی اتوبوس میخواندم در همان صفحات اول کتاب میخواستم از پنجره اتوبوس کتاب را بیرون پرت کنم ولی به خواندن آن ادامه دادم .

کتاب از لحاظ شرح وقایع و توصیف جنگ ها جالب بود, خصوصا برای من که در دوره سربازی از اطراف سردشت و مهاباد و جیران بلاغ تا نقده و ارومیه و سه راه راژان و تا می رسد به زیوه واز زیوه به بالا به سمت سیلوانا و جرمی و از پشت زیوه به سمت دالان پر و بزسینا و بالاتر از آن به کلاشین و پایین تر از آن زیوه یعنی دیزج و اشنویه و دره قاسملو یا از سه راه راژان به سمت روستای موانا ومارمیشو و… همه مناطق و روستاها را می شناختم.

چه چیز کتاب برای من جالب بود؟

شجاعت و جسارت ملا مصطفی بارزانی حتی وقتی با قلم دشمن نوشته شود!‌

ملا مصطفی همراه با نزدیک ۳۰۰۰ نفر از طوایف بارزانی به داخل ایران آمده و پس از فشار ایران و عراق و ترکیه همراه با ۵۰۰ نفر از افراد زبده خود به سمت کلاشین رفته و وارد خاک شوروی میشود بدون آذوقه کافی و فقط با سلاح برنو جالب است که حتی توپ و مسلسل و غنایمی را از ارتش قدرتمند ایران گرفته افسران ارتش را اسیر کرده و خود را تسلیم هیچ دولتی نکرده است.

حتی زمانیکه حملات هوایی وحشیانه ایران به خانواده های بارزانی صورت گرفت تا زمانیکه از خروج عمده خانواده و طوایف خود مطمن نشد و از سلامتشان باخبر نشد خاک ایران را ترک نکرد و در ارتفاعات برده زرد و کلاشین توقف کرد و بعد از اطمینان خروج بارزانی ها از ایران و رفتن خانواده ها به عراق به سمت شوروی حرکت کرد یک راهپیمایی و جنگ چریکی بی مثال همزمان با سه کشور, این جنگ چریکی بدون شک نه در کردستان بلکه در خاورمیانه و دولت های اطراف نیز بی نظیر و تاریخی بوده است و حتی موجب تشویق دشمنان ملا مصطفی هم در ارتش ایران شده است.

 

خواهم رفت به یقین دور از چشمان تو

روزی خواهم رفت مثل دیگران و آنگاه

فقط تو میمانی و غرور و آیینه ای که دیگر زیباییت را نشان نخواهد داد

ناپدید خواهم شد به یقین و در بیابانی تشنه و تنها خود را خواهی یافت

به شکلی خواهم رفت که گویا هیچ وقت نبوده ام

چون یخ های آب شده در اسفنده ماه یا شبیه اسباب بازی ها و قلم و کاغذ بچگی که هرگز نفهیمدم کجا رفتند

یا شاید شبیه زیبایی تو که زمان بدون شک آن را فراموش خواهد کرد

یا شاید هم شبیه تمام عاشق های فراموش شده به یکباره – تلخ – غیر قابل بازگشت-و آزاد خواهم رفت .

به یقین!

زنده باد زندگی

دوست دارم دررودخانه های خروشان در کنار ماهی های آزاد دوش به دوش آنها شنا کنم

 در زندگی غرق شوم و گوشم را بروی هیاهوی دنیا ببندم

سازی را بردارم و فقط برای معشوقه ام بنوازم

زیر آبشارهای بلند  دوش بگیرم

دوست دارم هر لحظه از زندگی مرگ را تحقیر کنم

یا پیاده از خانه حرکت کنم و چند روز راه بروم

به هر چه که مردم ترسو میگویند بخندم

دوست دارم دست تو را بگیرم و به قعر جنگلهای تاریک فرار کنم

دوست دارم صدای خندیدنم دیگران را از جا بکند

دوست دارم تو آواز بخوانی و من فقط گوش کنم

دوست دارم هر روز چیزهای جدیدی را دوست داشته باشم

دوست دارم با اسب ها در دشت سبز وبیکران مسابقه بدهم و دوش به دوش نفس گرمشان بدوم

دوست دارم مرهمی باشم برای تو و تا صبح در کنارت گریه کنم

دوست دارم قلمی بردارم و مثل بچگی صورتت را نقاشی کنم

دوست دارم هر دو با هم همه چیزمان را در یک لحظه از دست بدهیم

دوست دارم چیزی برای تکیه کردن برایمان باقی نماند

من فقط به تو تکیه کنم و تو فقط به من

دوست دارم این چنین زندگی کنم.

فواد انصاری

به نظر می رسد شرکت ها و سازمانهای کنونی به جای حل مشکلات خود در زمینه های مختلف مانند فروش و بازاریابی وارایه ایده های جدید یا بهبود مدیریت منابع انسانی و مدیریت هزینه ها و به جای تمرکز بروی یک مشکل و پیدا کردن یک راه باید به دنبال پیدا کردن راه حلهای مختلف باشند,  راه حل های کوچک به تعداد زیاد و این روش بهتر از پیدا کردن یک راه حل انقلابی و سخت گیرانه جواب میدهد.

از اشتباهات ما در واحدهای مختلف تمرکز بیش از حد و ندیدن عوامل دیگر است و فکر میکنیم تنها تصمیمی که در ذهن ماست و به تنهایی و ایزوله میتواند مشکل را حل کند در حالیکه این چنین نیست, به نظرم در حال حاضر همزمان فکر کردن به موضوعات مختلف ترکیب راه حلها در یک قالب سیستمی بهترین هنری است که هر مدیری میتواند داشته باشد.

ته ک هه ر چی تیره و کس و نا که س و هه رچی و په رچیا گه ران و تیکه ل بوون و رفاقت نیشانه ی اجتماعی بوون نیه نیشانه ی ئه وه یه که تو ناتوانی بو ساتیک ته نیا بیت نیشانه ی ئه وه یه تو له گه ل خوه ت نامو و بیگانه ی تو ناتوانی به ته نیایی ریگا بپیوی مانای تو له کاتیک ره نگی هه یه که له گه ل که سانی دیکه تیکه ل بیت تو له گه ل خوه ت کیشه ت هه یه و ناتوانی به ته نیای بو ساتیک دابنیشی و کیشه کانت چاره سه ر بکه ی تو ناتانی ره فیقه کانت هه لبژیریت پیش له وه ه ی که ئه وان تو انتخاب بکه ن.  رژیم ارتباطی یان له گه ل هه ر که سو ناکه سا قسه نه کردن و تیکه ل نه بوون له رژیمی خواردن زور به نرختره جا ئه و که سه ی که پی خوشه ساق و سالم بی خواردنی خاوین ئه خوات و له گه ل ئینسان تیکه ل ده بیت و ئه و که سه ش که چلکاو خوره له گه ل چلکاو خورو ئینسانی هیچ و پوچ کات و ژیانی به سه ر ده با.
ئه تو مجبور نیت جواوی پرسیار هه موو که س بده یته و
تو مجبور نیت له گه ل هه ر که سی بانگتی کرد بگه ری
تو مجبور نیت کیشه کانت بو هه ر که سیک باس بکه یت
تو مجبوور نیت له گه ل که سیک که سه ر تاپای درویه راس بیت!
تو مجبور نیت ولامی هه موو اس ام اس و ته له فوونه و ایمیله کان بده یته وه
رژیمی ارتباطی به مانای پاراستنی خوه ت له چلکنی و نه خوشیه.
اجتماعی بوون به مانای مه له کردن له ناو هه موو گه نداو چلکاویکا نیه

هر کسی دنیای خودش را دارد، حتی کسی که در بسترت خوابیده است کاملا نمی شناسی گویا عصر عصر ناشناخته ها ست, عصر معماهایی که تا ابد حل تخواهد شد. سامراست موآم در یکی از داستانهاش میگه انسان مجموعه ای ازچندین نفر کاملا مختلف است که یکی از آنها بسیار خوب است و من بدون شک اگر کشیش بودم میگفتم که این همان وجدان است ولی این یک شخصیت از چند شخصیت توست فرشته و شیطان یا خیر و شر مال 1000 سال پیش بود عصر ما عصر تلفیق حالت های مختلف در یک بدن یکپارچه است.
یک انسان شرافتمند همزمان میتواند دزد باشد و روزهای فرد به مردم کمک کند روزهای زوج خیانت کند و جمعه ها بذله گو باشد روزها اجتماعی باشد و شب ها به فکر خودکشی عصر ما عصر عدم تمرکز در شخصیت و منش و اراده است هیچ کس به هیچ چیزی پایبند نیست  یک رابطه عاشقانه 10 ساله را در 5 ثانیه میتوان به کثافت کشید یک دوست قدیمی را میتوان به سختی فریب داد و فاصله یک ذهن آرام و شاعرانه با قتلی وحشیانه به اندازه مویی باریک است انسان رها شده از عشق و احساس و اخلاق و خانواده و اجتماع به اصل خود که همان حیوان آزاد است برگشته است بلی انسان دوباره خود را یافته است این بار خطرناکتر از قبل و هیچ مهاری برای او وجود ندارد انسان حتی خودش را هم معتجب کرده است.

نظم شخصی یعنی قالب دادن به مجموعه ای از فعالیتهای خود کسی که بروی خود تسلط دارد و اندازه های خود را می داند مورد سو استفاده قرار نخواهد گرفت و فریب نمی خورد او به آرامی و متانت به حرفهای شما گوش می دهد اما فریبهای شما را باور نمیکند البته عصبانی هم نمیشود چون هم شما را میشناسد و هم خودش را خوب میشناسد و قبل از اینکه شما برای فریب دادنش برنامه ریزی کنید او تمام برنامه ریزی ها و هماهنگی های خود را انجام داده است و یک قدم از شما جلوتر است در واقع قبل از اینکه شما بروی او مسلط باشید او بروی خودش مسلط است.

Paul Zak یک محقق و یک دانشمند در حوزه اقتصاد رفتاری و عصب شناسی است که در مورد موضوع جالبی تحقیق کرده موضوع اعتماد و سو استفاده از آن او 10 سال در مورد ژن Oxytocin تحقیق کرده و پی برده که این ژن باعث شاد شدن ما و اعتماد ما می شود و توضیح می دهد که مثلا وقتی میخواهید سر کسی کلاه بگذارید و اعتماد او را جلب کنید باید ترشح این ژن را در این فرد زیاد کنید میتوانید 10 دلار به او بدهید و 1000 دلار از او بگیرید.  وقتی به او پول می دهید اعتماد او به شما به سرعت بالا رفته و ژن Oxytocin زیادی ترشح میکند و او خوشحال و خندان سرش کلاه می رود هزاران نمونه از این شیوه را در ایران و در همه جا میتوانیم ببینیم به اصطلاح میگویند نمک گیرش کنید.

البته در روابط عاطفی از این حساب و کتاب ها نداریم یک مادر بدون محاسبه هزینه تا آخرین ریال از کیسه عاطفه خود خرج فرزندانش میکند که شاید 1 درصد آن هم برگشت داده نشود یا در یک رابطه عاشقانه هم همینطور است و اساسا عشق به معنی دادن است و شهوت به معنی گرفتن.

ولی به نظر می رسد در موضوعات کاری و مالی در مقابل یک قدم باید یک قدم جلو رفت.

بارها به این موضوع فکر کردم که چرا ما آدمها از دروغ و نقش بازی کردن لذت می بریم ، مثلا پسری از دوست دخترش متنفره و دختر هم از پسره خوشش نمیاد بعد باهاش میره بیرون و دختره هم الکی ناز و عشوه میکنه بعد چه اتفاقی می افته که که دو نفر از این وضعیت حالشون بهم نمیخوره؟ وادامه میدن؟ آیا این تداوم دروغ و فریب برای طرفین چندش آور نیست؟ به این فکر کردم که چطور میشه یه دروغ بزرگ دو طرفه را ادامه داد و با چه منطقی؟
احتمالا این آدمها چطوری فکر میکنند:
1. با خودشون میگن که از هیچی بهتره (حفظ وضعیت موجود)
2. یا میگن گور باباش اگه اون الکی من رو دوست داره من هم الکی میگم دوسش دارم اگه اون با کسی دیگه س من هم با کس دیگه م.
3.بی خیال بابا دنیا دو روزه اصلا اگه راست بگی باختی باید همیشه دروغ بگی.
4.اینقدر الکی محبت کردن که تصور نمی کنند دوست داشتن واقعی هم وجود داره و طور دیگه س و فکر میکنند تنها واقعیت موجود دروغه
5.حذف نشانه های منفی رفتاری یعنی پسر تمام معایب و دروغ های دختر را نادیده میگیرد تا دختر رویایی که در ذهن دارد خدشه دار نشود او دختر را هم دوست ندارد فقط تصویر خیالی را که سالهاست در ذهنش درست کرده دوست دارد این آخری دیگه اوج مریضی مالیخولیاییه
6.فرار از تنهایی (بسیار شایع)
7.مورد هفتم هم خواستم بنویسم به خاطر سکس! ولی بعد فکر کردم که آیا نمیشه به واقع همدیگر رو دوست داشته باشند و سکس هم داشته باشند؟ لذت بخش تر نیست؟
8.علاقه عجیب به پیچیدگی رفتاری و مخفی کاری و اینکه ذاتا و بدون هیچ دلیل و منفعتی دوست داریم دروغ بگیم و همدیگر رو آزار بدیم.
کسی که فریب میخوره به اندازه کسی که فریبکاره مقصره چیزی به اسم اشتباه یکطرفه وجود نداره ما عموما در روابط خودمون عشوه ها و ناز و کرشمه های دروغی و مصنوعی را به اخم ها و دردل های واقعی ترجیح میدهیم و به همین خاطره که من برای به دست آوردن تو تمام حقایق تلخم را مخفی میکنم و کاخ پوشالی از دروغ برایت میسازم و تو هم این کاخ پوشالی زیبا را دوست داری و به خاطر حفظ این کاخ پوشالی هر روز من را وادار میکنی که یه این دروغ ادامه بدهم تا این بنای دروغین همچنان پابرجا بماند درست است که دروغین است ولی بسیار زیباست.

بعد از یه مدت میفهمی دنیا سیاه و سفید نیست و آدمها هم همینطور و همه چی نسبیه

بعد از یه مدت میفمی دنیا همین اتاق و دفتر کار و شهر نیست

بعد از یه مدت میفهمی میشه پولدار بود ولی خوشحال نبود و میشه فقیر بو ولی شاد بود

بعد از یه مدت میفهمی وقایع زندگی گسسته است و ربطی به هم نداره قرار نیست همیشه خوش شانس باشی یا همیشه بد شانس

بعد از یه مدت میفهمی هر به دست آوردنی همراه با یه از دست دادنه و هر چیزی قیمتی داره

بعد از یه مدت میفهمی که خودت مسئول وضعیت خودت هستی نه خانواده و جامعه و مملکت و …..

بعد از یه مدت میفهمی دروغ و فریب و … مهم نیست مهم انگیزه اون دروغ یا فریبه و چیزیه که به خاطرش دروغ گفته میشه

بعد از یه مدت می فهمی عزت نفس بالاترین دارایی هر کسی هست به قول دکارت که میگه روحم را آنقدر بالا میبرم که دست هیچ توهینی به آن نرسد

بعد از یه مدت میفهمی هر آدمی دردی داره که داره ازش فرار میکنه

بعد از یه مدت میفهمی آدمها خیلی تنها هستند آنهایی که توی شلوغی ها می روند تنهاترند

بعد از یه مدت میفهمی کاش کمتر حرف زده بودم و بیشتر گوش میدادم

بعد از یه مدت می فهمی تا کوچکی نکنی نمیتونی بزرگی کنی