پ ن 1 : انسان بدوی در درون خویش می زید، اما انسان اجتماعی که همواره بیرون از خود است می داند که چگونه فقط در عقاید دیگران بزید ، یعنی به عبارتی دیگر فقط از داوری دیگران است که انگیزه ای برای هستی خویش میابد ص ۱۷۹ گفتار در باب نابربری. روسو
پ ن 2 : سوال احمقانه ای به نظر می رسد ولی یک سوال کاملا جدی است سوالی است که فلاسفه ی جدید عصر اینترنت باید آن را بررسی کنند!
قبلا این سخن احمقانه به نظر میرسید و طرف مقابل میگفت من چه میدانم که تو خوشبخت هستی یا نه ولی در حال حاضر از آخرین عکس به اشتراک گذاری شده دیگران میتوانیم نتایج عجیبی بگیرم اینکه حالت چهره ی او را با مطالعات پل اکمن مورد بررسی قراردهیم و از طریق خط تقارن چهره ای او بفهیمم خنده اش مصنوعیست یا نه و یا کجا Check in کرده کجا بوده و کی عکس رو گذاشته یا شام چه چیزی خورده؟
اینها وقایع امروز اینستا گرام است حالا فضولی دیگران را کنار بگذاریم و به عمق بدبختی خود فکر کنیم چرا باید در هر جشن و مراسم و حتی شامی که بیرون میخوریم فیلم و عکس بگیریم و آن را به اشتراک بگذاریم ؟ چرا برشی از خوشی ها و جشن ها و شادی های تصنعی را به اشتراک میگذاریم و منتظر میشویم تا دیگران خوشبختی ما را تایید کنند.
ما منتظر میشویم تا دیگران این شادی ما را تایید کننند وقتی با دوستمان با نامزدمان و یا با خانواده مان عکس های زیادی میگیرم که عموما در حالتی هیجانی گرفته شده است منتظر تبریک دوستانمان میشویم٫ منتظر میشویم که دیگران به خوشبختی ما اعتراف کنند.
توانایی ما از لذت بردن به تنهایی کاسته شده همانطور که نمیتوانیم از شادی های کوچک لذت ببریم از شادی های خصوصی هم نمیتوانیم لذت ببریم و حتما باید آن را عمومی کنیم .
سوال مهمتر به نظرم این است که چرا باید عکسهایمان را به اشتراک بگذاریم با چه هدفی و برای چه کسی آیا این همان میل به جاودانگی انسان است آیا همان تنهایی انسان است که درشبکه های اجتماعی درمانی پیدا کرده است؟ آیا ما واقعا تنهاییم؟ آیا به قول نیچه که میگوید: ای دوست ، به شرافتم سوگند که آن چه تو گفتی وجود ندارد.نه شیطانی هست و نه دوزخی،روانت از تنت نیز زودتر خواهد مرد،پس دیگر از هیچ مترس!
آیا این تنهایی عمیق که نیچه آن را توضیح میدهد واقعی است؟
پاسخ این سوالها را نمی دانم ولی تمام سعی وتلاشم این است که هم از شادی های کوچک لذت ببرم وهم اینکه شادیها و عکسهایم را برای خود نگه دارم و به اشتراک نگذارم و منتظر تایید و لایک دیگران نباشم دیگران نمیتوانند خوشبختی مرا تایید کنند همانطور که نمی توانند بدبختی مرا گوشزد کنند هر کس خود معمار زندگی خویش است.
منتظر دیگران نخواهم شد بلکه خود تجربه ای خصوصی و لذتی کوچک از زندگی را به هر چیزی ترجیح خواهم داد و یک جمع دو نفره را به جمعیت های هزار نفری مقوایی و لایکها و نظراتشان ترجیح میدهم.
اگر زشت باشم هرگز خود را خوش تیپ جلوه نمیدهم اگر تنها باشم در جمع دوستان زیادم عکسهای شمال را به اشتراک نمیگذارم اگر فقیر و بی چیز باشم در کنار ماشین و خانه دیگران عکس نمیگیرم٫ اگر ناشناس باشم با افراد مشهور عکس نخواهم گرفت و اگر نفهم باشم تصویر نوشته ی فیلسوفان و دانشمندان را به اشترا ک نمیگذارم شاید پختگی و شعور در پذیرش شخصیت و داشته های خود است نه اینکه آن را در لباس تقلب و دروغ به دیگران بفروشیم و منتظر لایکهایشان شویم.
وهمیشه وقتی صحبت از صداقت میشود (چیزی که نایاب شده است) یاد کتاب اعترافات روسو می افتم اینکه باید قبول کنیم که انسان ترکیبی از فرشته و شیطان است و گاهی اوقات به فرشته بودن خویش باید افتخار کند گاهی اوقات نیز از شیطان بودن خویش شرمگین باشد. هر دو را قبول کند و صادقانه به ضعف های خود اعتراف کند و یا پیروزمندانه از قوت خود صحبت کند.
« بانگ صور قیامت گو هرگاه که می خواهد برخیزد، خواهم آمد ، این کتاب را به دست گرفته در پیشگاه داور متعال حاضر خواهم شد. به آواز بلند خواهم گفت: این است آنچه کرده ام، آنچه اندیشیده ام، آنچه بوده ام. بد و نیک را با صراحتی یکسان بیان کرده ام. نه از بدی نکته ای را ناگفته گذاشته ام و نه چیزی بر نیکی افزوده ام… خود را بدان گونه که بودم نشان داده ام؛ پست و فرومایه، هرگاه چنان بوده ام و نیز خوب و بخشنده و بزرگوار ، هرگاه چنان بوده ام: باطنم را بدانسان که تو خود دیده ای آشکار کرده ام. انبوه بی شمار همنوعانم را در پیرامونم جمع کن. باشد که به اعترافاتم گوش فرا دهند، باشد که از رذالتهایم به ناله در آیند، باشد که از مصیبت هایم شرمسار شوند. باشد که هریک از آنان نیز با همین صداقت در پای سریر تو از مکنونات قلب خویش پرده بردارد؛ و سپس تنها یکی از آنان ؛ اگر شهامت داشته باشد، بتواند به تو بگوید: من از این مرد بهتر بودم.» اعترافات روسو
و در آخر:
به نظر شما من خوشبختم ؟ این سوال را باید از خودمان بپرسیم و آن را با دیگران بازگو نکنیم و از آنها نخواهیم با لایک و کامنت خوشبختی یا بدبختیمان را تایید کنند.
