تاسی که کتاب خوان در دست دارد شش وجهی نیست، بلکه بی نهایت وجه مختلف دارد. در واقع فضای نمونه ای که او در سر دارد بسیار بزرگ تر از فضای نمونه ی سایر افراد است. او به واسطه ی کتابهایی که خوانده است هیچ چیز را صفر و یک نمی بیند وهمیشه فکر میکند حالت دیگری هم وجود دارد.
او میداند پایان شبه سیاه الزاما سپید نیست بلکه امکان دارد شب سیاه تری در انتظار باشد هم چنان که میداند خوشبختی وشادی میتواند بی وقفه و تا لب گور شخصی را همراهی کند و هیچ اتفاق ناخوشایندی هم برای او پیش نیاید .
کتابخوان میتواند خشم خود را کنترل کند نه به خاطر اینکه کتابهای کنترل خشم خوانده است بلکه میداند طرف مقابل او نیز انسان است و در معرض انواع و اقسام مشکلات مختلف است . می داند که هر چیزی علتی دارد و باید علت آن را کشف کند قبل از اینکه خشمگین شود.
امکان دارد شخص ورزشکار و کاملا سالمی در اثر یک اتفاق مسخره کشته شود و یا امکان دارد شخص بیمار و یا معتادی ۸۰ سال عمر کند او همه ی این ماجراها را در کتاب ها و داستان ها خوانده است می داند که دو انسان پاک و شریف الزاما با هم خوشبخت نخواهند شد و یا شاید دو شخص رذل و پست سالها در کنار هم زندگی کنند.
او همه ی ورق ها را در دست دارد و لازم نیست دست کس دیگری را نگاه کند. بسیار کسل کننده خواهد بود اگر بگویم هیچ چیزی فرد کتابخوان را شوکه و غافلگیر نمی کند، چرا که او همه ی احتمالات را در ذهن خود دارد همه ی احتمالات را از تمام داستانهای مختلف جمع کرده است و می داند که تصادف و پیشامدهای زندگی چه تاثیر عمیقی در زندگی دارد.
کتابخوان با هر از دست دادنی چیز جدیدی را به دست خواهد آورد او خوب می داند مسیر زندگی پر از فراز و نشیب است وباید زندگی جدید و تازه ای را شوع کند. در واقع هیچ اتفاقی او را غافلگیر، نا امید و متوقف نخواهد کرد. او شبیه شخصیت های داستانی با کفش های آهنی همچپنان راه خود را میپیماید و نقش خود را زندگی میکند. او خالق کتاب خویش است.