هدیه ای از طرف معلم عزیز

کتابهای زیادی تا حالا هدیه گرفته ام ولی هیچکدامشان مثل این کتاب برایم با ارزش نیست.

هدیه ای از معلم عزیزم آقای شعبانعلی . امیدوارم لیاقت این هدیه و لطف شما را داشته باشم. ممنونم

دورخیز نوآورانه گردشگری، صنایع دستی و میراث فرهنگی کردستان

نهم تا یازدهم اسفند این افتخار رو دارم که در کنار همشهری های عزیزم در یک رویداد کارآفرینانه باشم.

من به اتفاق چند تا ازدوستانم به عنوان مربی در این رویداد حضور دارم. قبلا هم در دانشگاه کردستان در اولین رویداد استارتاپ ویکند به عنوان منتور یا مربی حضور داشتم و این دومین تجربه ام است. امیدوارم رویداد مثبتی باشد و فکر میکنم  با توجه به ظرفیت کردستان در زمینه گردشگری و صنایع دستی ما هم میتوانیم کم کم راه خودمان را پیدا کنیم کاری که شاهو احمدی رفیق خوبم در کورد کالا انجام داده است.

برای شاهو احمدی و سهیل عباسی (موسس خوشفکری و شتابدهنده تک) و سایر دوستانم که برای توسعه ی کردستان و انتقال دانش به دانشجویان تلاش میکنند آرزوی موفقیت و صبر و طاقت میکنم.

تلویزیون ایرانی

صحبت این نیست که تلویزیون را باید خاموش کرد و کتابی به دست گرفت. چیزی که بارها و بارها آن را خوانده ایم و یا شنیده ایم ولی آیا هرگز از خود نمی پرسیم که این برنامه های تلویزیونی را چه کسانی و با چه سطح فکری میسازند و آیا یک کارگردان تلویزیونی صرفا مسلط بر تکنیک فیلم سازی است یا فکر و محتوایی هم پشت کارش دارد؟ یا اینکه  plot در یک کار تلویزیونی و سینمایی چیست؟ بارها در سینمای غرب دیده ایم که فیلم های موفق زیادی بر اساس کتاب و طرز فکر نویسنده ساخته شده ولی در مورد مجموعه های تلویزیونی و سینمایی خودمان ظاهرا نقش کتاب و طرح اصلی داستان بسیار کمرنگ است به خاطر همینه که فیلم ها صرفا به فرم توجه میکنند نه محتوا و اساسا بسیار آبکی و بی سر وته هستند.

چند روز پیش و اتفاقی یک برنامه تلویزیونی و خانوادگی را نگاه میکردم. مجری با خوشمزگی و خنده از مهمان میپرسد رابطه ی شما با مادر زنتان چگونه است؟ یا ابنکه از باجناقتان راضی هستی با او صمیمی هستی یا نه؟ مهمان هم با شوخی و لودگی مشغول پرت و پلا گفتن است. واقعا نمی دانم این برنامه در راستای بنیان خانواده است یا کندن بنیان خانواده. یادمه در برنامه دورهمی یک مجری را دعوت کردند و مهران مدیری ازش پرسید چرا مجری ها لوس هستند؟ مجری هم که یه خانم بود جواب خوبی داد و گفت چون متنی برای مجری نوشته نمیشه و مجری نمیدونه که باید در مورد چی صحبت کنه و اصلا هدفش چیه به همین خاطره که مجبوره یه جوری تایم رو با لودگی و شوخی (هذیان) پر کنه و اگر کارگردان تلویزیونی متنی رو  آماده میکرد شاید اینگونه نمیشد. پس صحبت اصلی هم همینه که ما حرفی برای گفتن نداریم مغزهایمان خالی است و معلوم است که از آن هذیان تراوش میکند و هیچوقت دغدغه این را نداشتیم که اساسا با شکم خالی شاید ولی با مغز خالی نمیشه حرف زد.

با خودم فکر میکنم که چرا این قدر حجم مزخرفات در تلویزیون زیاد شده و آیا رسانه دنبال احمق ماندن مردم است یا آگاه کردنشان و آیا رسانه پیشرو مردم است یا دنباله رو؟ بی شک تلویزیون نقش بسیار پررنگی در شکل دادن طرز تفکر و سبک زندگی مردم دارد که از آن غافل است. در شرایط فعلی رسانه بیشتر تایید کننده ی قشر ناآگاه جامعه است و دنباله رو آن ها یعنی مدام در حال تکرار مزخرفاتی است که قشر ناآگاه جامعه آن را نقل میکنند.

نمی دانم این دور و تسلسل پیش آمده بین جامعه بی فکر و رسانه ما را به کجا خواهد برد. وقتی میبینم که تلویزیون در حال باد کردن مردم و مردم در حال باد کردن تلویزیون هستند. در واقع یک دوستی و اتحاد مشترک شبیه اتحادیه ابلهان بین تلویزیون و مردم ایجاد شده که دایم یکدیگر را تشویق میکنند و به سمت پرتگاه هل میدهند.

تلویزیون به خاطر حفظ شان و جایگاه خودش و مورد قبول واقع شدن از منظر اکثریت حاضر نیست مسولیت خود را در قبال جامعه به عهده بگیرد و تعداد مخاطب را به هر چیزی ترجیح میدهد و مردم نیز دیر زمانیست که خواب را به بیداری ترجیح داده اند. این گونه ما ملتی را میبینیم که در خوابی هزار ساله است و تلویزیونی که برای او لالایی می خواند.

 

 

در دفاع از متمم و بلاگ علی کریمی

کامنتی را در بلاگ علی کریمی عزیز دیدم و خواستم قدری در مورد آن بنویسم

کامنت:

علی جان، من حرفاتو می فهمم ولی به نظرم شما متممی ها یه ذره دیگه شورشو در آوردید.
به خدا من تنگ نظر نیستم. متمم خوبه، اوکی. ولی به قول معروف you’re obsessed with motamem.
من حدودا ۷-۸ دوره متمم رو تموم کردم. ولی به نظرم دارید خودتون رو خیلی محدود می کنید. من شعبانعلی رو دوست دارم حتی حرفای همین محمدرضا رو گوش نمی کنید. شما حواستون نیس که شدید کارگر تولید محتوای کارخانه متمم. متمم در کنار خوبی هاش ضعف هایی هم دارد که اصلا مهم نیست. اوکی متمم تان را بخوانید، کتابتان را بخوانید، ولی دنباله رو نباشید.
من چند روزی حدود ۷-۸ وبلاگ متممی ها رو دنبال می کردم، ولی روح محمدرضا شعبانعلی رو در نوشته ها حس می کردم و خیلیاشونو حذف کردم. شما رو نمی دانم ولی من نمی خواهم یک شعبانعلی باشم. من می خواهم خودم باشم. (البته همونطور که مشخصه وبلاگ تو رو هنوز میخونم:) )
ضمن این که شما فقط متمم نمی خوانید، شما دارید جهان بینی شعبانعلی رو جذب می کنید، جهان بینی ای که من خیلی با آن مشکل دارم. نمی‌توان هم آدم کتاب‌خوانی بود و هم کف جامعه چرخید و با همه نشست و برخواست کرد
به نظرم می توان. باید اگاهی رو در جامعه بالا برد قطعا این یک فرایند زمان بر است شاید نسل ها طول بکشد. یکی از اهداف کتابخوانی همین است. نه اینکه قبیله قبیله شویم، دیوار بکشیم دور خودمان و یک جور نظام طبقاتی درست کنیم.
متممی که نتواند توی نوعی را طوری تنظیم کند که با خانواده ارتباط درست برقرار کنید قطعا متمم نیست. متفرق است.
برای اینکه همش نقد نباشه، من پیشنهاد می کنم دوره های TTC – http://www.thegreatcourses.com و یا دوره های coursera رو ببینید.

حرفهای من :

 

“ولی به نظرم دارید خودتون رو خیلی محدود می کنید”

این که نوشته اید خودتان را محدود کرده اید منظورتان چیست؟ اگر منظورتان مطالعه است.
تا جایی که من میدانم متمم دریچه ای رو به کتابهای بسیار زیاد و مختلف و مهمترین نویسنده های بزرگ است و اتفاقا متمم دنیا را بازتر کرده از لحاظ مطالعه خیلی از کتابهایی که من خوانده ام به پیشنهاد متمم یا دوستان متممی است.

“شما حواستون نیس که شدید کارگر تولید محتوای کارخانه متمم.”

چه ایرادی دارد اگر ما مطالبمان را در پلاتفرم بسیار عالی و برازنده ای مثل متمم بگذاریم ؟ شما اگر حرف خوبی برای گفتن داشته باشی ترجیح میدی آن را در متمم بگی یا فیس بوک و تلگرام ؟ نوشتن در شبکه های اجتماعی به فرض اینکه مطلب ما هم عالی بسیار عمیق باشه شبیه فروختن آیفون کنار خیابان است که ارزش محصول را پایین می آورد. اگر هم رشد و پیشرفت متمم باعث حسادت است باید بگویم شما یا هر کس دیگری پلاتفرمی شبیه متمم طراحی کند و با چنین عشقی آن را توسعه دهید من با شور و شوق میام و تمام روز در آن پلاتفرم مینویسم اشکال نداره بزار کارگر پلاتفرم شما باشم. حال یک سوال : اگر یک نفر مجتمع تجاری بزرگ و زیبایی ساخت شما ترجیح میدهید در آن مجتمع یک مغازه بخرید؟ خودتان یک مجتمع تجاری کنار آن بسازید؟ یا از آن طرف خیابان بایستید و به سویش سنگ پرت کنید؟ من توان اینکه یک مجتمع تجاری بسازم ندارم. در شان خودم نمیبینم به این مجتمع تجاری سنگ پرت کنم (کار احمقانه ای است) و به همین خاطر ترجیح میدهم یک مغازه ای اجاره کنم. حداقل میفهمم که چه کسی هستم و چی میخوام

“اوکی متمم تان را بخوانید، کتابتان را بخوانید، ولی دنباله رو نباشید”

این جمله هم گنگ و نامشخصه . به شخصه اگر ویژگی خوبی در کسی ببینم از او یاد خواهم گرفت و حتی شما اگر الگوی خوبی در زندگی برای من باشید دنباله رو شما خواهم بود. بایدبگوییم هیچ کسی در زندگی نمیتواند از همه لحاظ الگوی کاملی باشد ولی میتوان از هر کسی مقداری یاد گرفت. دنباله روی اگر منظور تقلید کورکورانه است که فکر نکنم هیچ کسی با آن موافق باشد اما اگر بحث یادگرفتن از استاد باشد به این مساله افتخار میکنم که تا آخر عمر شاگردی کنم و دانشجو و جوینده ی دانش باشم. شما مطلب بهتری ارایه میدهید چشم از شما هم یاد خواهم گرفت.

“من چند روزی حدود ۷-۸ وبلاگ متممی ها رو دنبال می کردم، ولی روح محمدرضا شعبانعلی رو در نوشته ها حس می کردم و خیلیاشونو حذف کردم.”

خوب این نظر عجیبیه. من اگر جای شما باشم به روح نوشته ها کاری ندارم و فقط به این توجه میکنم که این مطلب یا این پست چیزی برای گفتن دارد؟ میتوانم از آن یاد بگیرم ؟ حالم را خوب میکند و … اصلا متن یا نوشته روح ندارد:) یک سری کلمات است که اگر خوب و عمیق نوشته شده باشه میتونه ما رو به جایی برسونه.

“ضمن این که شما فقط متمم نمی خوانید، شما دارید جهان بینی شعبانعلی رو جذب می کنید، جهان بینی ای که من خیلی با آن مشکل دارم. نمی‌توان هم آدم کتاب‌خوانی بود و هم کف جامعه چرخید و با همه نشست و برخواست کرد”

خوب حالا سوال پیش می آید که این جهان بینی را جذب نکنیم چون شما با آن مشکل دارید یا چون به درد نمیخورد؟ تکرار مکررات است ولی اگر شما جهان بینی بهتری دارید حتما جهان بینی شما را هم میخوانم و آن را جذب میکنم. یک نمونه ی ساده در مورد جهان بینی محمدرضا فایل فرشته ی مرگ است که عمل به آن و یادآوری آن برای من یک ثروت و گنج با ارزشه. حال شما میگویید که آن را جذب نکنید چون شما خوشتان نمی آید؟ فرشته ی مرگ یک دید عقلانی از فلسفه ی اصالت بشره که دو جین نویسنده و فیلسوف اگزیستانسیالیست قبلا در موردش کتاب نوشته اند مگر من بیمارم که آن را جذب نکنم؟ چرا نمیتوان هم کتاب خواند و هم کف جامعه چرخید؟ من خودم نمونه ی زنده ی چنین آدمی هستم که در کف کف طبقات مردم با خرسندی زندگی میکنم و کتابم را هم میخوانم.

“شما رو نمی دانم ولی من نمی خواهم یک شعبانعلی باشم”

حرف حساب به همین میگن و قطعا محمدرضا هم خوشحال خواهد شد و باور کنید من هم پست میزارم و اگر کسی به ناحق شما رو نقد کرد مینویسم در دفاع از مسعود و…

شما شعبانعلی دیگری باش من تمام نوشته ها و کتابهایت را میخوانم و در پلاتفرمت خواهم نوشت اشکال ندارد بگذار کارگر تو باشم.

“به نظرم می توان. باید اگاهی رو در جامعه بالا برد قطعا این یک فرایند زمان بر است شاید نسل ها طول بکشد. یکی از اهداف کتابخوانی همین است. نه اینکه قبیله قبیله شویم، دیوار بکشیم دور خودمان و یک جور نظام طبقاتی درست کنیم”

شما خواسته یا ناخواسته جذب کسانی میشوید که با انها هم فکرید چه متمم خوان باشید یا نه فرقی نمیکند. شما نمیتوانید با همه دوست باشید و همیشه در پی پیدا کردن هم فکران خود هستید و این کار نه تنها ایرادی ندارد بلکه یک عرف در تمام جوامع است. نظام طبقاتی که نوشته اید اگر منظورتان طبقات فکری است که توضیح دادم این یک اصل و اساس بدیهیه وگرنه فکر نمیکنم تمام متممی ها از یک طبقه ی اقتصادی باشند.

 

“متممی که نتواند توی نوعی را طوری تنظیم کند که با خانواده ارتباط درست برقرار کنید قطعا متمم نیست. متفرق است”

کارگاه زندگی شاد – کارگاه افزایش عزت نفس – سواد مالی کودکان و هزاران بحث دیگر در متمم است که اتفاقا به ما یاد میدهد چطور در خانواده درست برخورد کنیم و چطور فرزندانمان را تربیت کنیم  الگو شویم.  بودجه ای که در اختیار سازمان های عریض و طویل فرهنگی است و قرار بود آنها انجام دهند یا قرار بود  والدین تنبل و بی حوصله به  فرزندان خود آموزش دهند. متمم در کنار رسالت اصلیش آموزش MBA به خیلی از مسایل روحی و روانی و اجتماعی پرداخته است و محمدرضا هم در موردش نوشته.

من پیشنهاد می کنم دوره های TTC – http://www.thegreatcourses.com و یا دوره های coursera رو ببینید.

چشم رفیق حتما میبینم

 

حال به نظر شما من با تمام نظرات محمدرضا شعبانعلی موافقم ؟ قطعا نه اما می فهمم و شعور این را دارم که درک درستی از آقای شعبانعلی و متمم و خودم و دوستان دیگر داشته باشم و بفهمم هر کدام در کجای جهان هستی هستند و من چه کسی هستم و چه کسی نیستم. حداقل انسان باید یک شناخت جزیی از خودش و اطرافش داشته باشه و بفهمه کجای جهان هستیه. این طور نیست که شبیه جانوران سر از  لونه ی خودمون  دربیاریم و بو کنیم و بعد به حکم غریزه رای صادر کنیم  که چه کسی رو میتونیم بخوریم و چه کسی ما رو میخوره .

پ ن :در مورد خودم:

مدتی از متمم دور بوده ام که قطعا موقتی است. اینکه چون فعلا در متمم نیستم و  بخواهم آن را غیر منصفانه نقد کنم ناشی از ضعف شخصیت و مشکل روحی و روانی من دارد و هرگز چنین کاری نخواهم کرد.  شبیه کسانی که در ایران بودند و غرب رو نقد میکردند الان رفتند اونور و به این طرف فش میدهند.

این کار یک انسان با اخلاق نیست.

سراشیبی

وقتی به شما بگویند که به امراضی نظیر عفونت کلیه و بزرگی قلب دچار شده اید و باید در فکر معالجه خود باشید یا اینکه بگویند دیوانه شده اید و جانی هستید. خلاصه وقتی مردم ناگهان توجه خود را به شما معطوف کردند در این صورت مطمن باشید که در محیط جادو شده ای افتاده اید که هرگز قدرت خلاصی از آن را نخواهید داشت. هر چه بیشتر برای بیرون آمدن از آن محیط کوشش کنید در پیچ و خم آن گمراه تر می شوید. پس بهتر است خود را یکسره تسلیم آن بکنید زیرا دیگر هیچ قدرت بشری قادر به نجات شما نخواهد بود. حال حقیقتا وضع من همینطور است . اتاق شماره ۶ نوشته ی چخوف

امروز از مجری تلویزیون بگیرید تا فوتبالیست و مردم عادی و گزارشگر فوتبال همه منتقد دولت شده اند . ولی سوال اینجاست که این همه مشکلات قبلا قابل رویت نبود و به تازگی رخ داده ؟ خیر حدس میزنم شبیه شخصیت داستان چخوف دولت نیز به سراشیبی افتاده است این روزها دولت شبیه سگ تیپا خورده ای شده که هر کسی از کنارش رد میشه لگد محکمی بهش میزنه بعضی ها یواشتر بهش لگد میزنند ولی بعضی ها محکم تر.  هر کسی محکم تر بزنه بر خلاف سالها پیش که میبستنش به ریش بیگانه و یه پرونده قطور براش درست می کردند الان اینطوری نیست الان تعداد فالورها و محبوبیتش بیشتر میشه و هر کسی هم بهش لگد نزنه متهم به شریک جرم میشه. این بیمار از کار افتاده و ناتوان هم دست به هر کاری بزند بر عکس بدترش میکند و خود را مضحکه میکند گویی دلقکی روی سیرک رفته و همه منتظر اشتباهش هستند که به او بخندند یا او را به فش ببندد.

پیرمرد همسایه ای را میشناختم ظالم و مغرور و دیکتاتور در حق اهل و عیال . بعد از سالها  چهره ی ناتوانی و ضعف و بی پولی که درش پیدا شد و کم کم از ابهتش کاسته میشد نمی توانست مثل سابق امر و نهی کند و سکه اش از رواج افتاده بود سایرین مثل سابق بهش احترام نمیگذاشتند و واضح بود اخترام گذشته یا به واسطه ی پولش بوده و یا به واسطه ی قلدریش یه روز پسر کوچکش با صدای بلند باهاش دعوا کرد اولین بار بود که میدیدم کسی توی رویش می ایستد و بعد دیگر دخترهایش گوش به فرمانش نبودند و به هیچ حسابش میکردند زنش که به جان او قسم میخورد و میگفت حاجی سرور و تاج سر است دیگر اعتنایی به حرفهایش نمیکرد همسایه ها مسخره اش میکردند و بچه ها که قبلا ازش می ترسیدند این بار با توپ پلاستیکی و به عمد به حاجی شوت میزدند.

هر کسی از کنارش که رد میشد با یادآوری خاطرات گذشته و به تلافی گذشته لگدی به این پیرمرد میزد پیرمرد ناتوانی که علیل شده بود و از آن حاج مصطفای قلدر چیزی جز نعش متحرک و بی صدا در لباسی نازک و کم رمق نمانده بود تا اینکه در یک بعدازظهر سگی و  بسیار گرم جان داد یادمه اون روز اینقدر گرم بود که هیچ کس حوصله نداشت به مجلس ختمش برود و همه نفرینش میکردند که این ملعون مردنش هم مثل مردن آدمیزاد نبود.

 

 

تشویق دیگران به کتابخوانی

امروز توی لینکدین کسی پست گذاشته بود که چطور میشه دیگران رو تشویق به مطالعه کرد و چرا مردم مطالعه نمی کنند و … . این دغدغه را شاید بارها در برنامه های تلویزیونی و بلاگها دیده باشید ولی آیا کاری هم برای این دغدغه کرده ایم؟

به تجربه شخصی که در این سالها داشته ام ما میتوانیم کارهای کوچکی در این زمینه انجام دهیم. اولا اگر ما عنوان کتابخوان را روی خود گذاشته ایم باید اخلاق و منش و طرز تفکرمان متفاوت و رو به جلو باشد باید بتوانیم استانداردهای یک شهروند خوب و متمدن را داشته باشیم . باید طوری رفتار کنیم و طوری نشست و برخاست کنیم که دیگران با دیدن ما احساس کنند این فرد به واسطه ی کتاب خواندن و مطالعه رشد کرده و چه قدر خوب خواهد بود که از او الگو بگیریم.

اگر ما در کنار کتاب خواندن تغییری در زندگی شخصی و کاری نداده باشیم و سطح شعورمان پایین مانده باشد الگوی بسیار نا مناسبی خواهیم بود و باید توجه کنیم هر شخص در کنار اینکه معرف شخصیت خود است معرف کامیونیتی خود نیز هست. یعنی یک کتابخوان معرف افراد اهل مطالعه و روشنفکر است و یک راننده معرف صنف رانندگان و یک وکیل معرف صنف وکلا و…. پس هر اشتباهی که از ما سر بزند به کل جامعه ای که به آن تعلق داریم لطمه میزند.

مورد دوم هم برای تشویق دیگران اهدای کتاب به آنهاست. ما باید علایق و خواسته های اطرافیان دوستان و خانواده ی خود را بدانیم و به آنها کتابهایی معرفی کنیم که با روحیات و علایقشان جور باشد. برای نمونه پدر من تا پنجم ابتدایی درس خوانده است ولی به واسطه ی این که قبل و بعد از انقلاب فعال سیاسی (فعال سیاسی چپ) بوده در حوزه های سیاسی کتاب خوانده است من میدانم که او به مسایل تاریخی خصوصا جنبش های کورد علاقه دارد و همینطور به شعر کوردی کلاسیک نیز علاقه دارد به همین خاطر کتاب شعرای کلاسیک کورد و کتاب تاریخ جنبش کردستان (مهاباد) را پیشتر به او داده ام و او هم خوانده است. البته هنوز افسوس میخورم که چرا نتوانسته ام خواندن و نوشتن را به مادرم یاد دهم.

همسرم به روانشناسی کودک و رمانهای عاشقانه علاقه دارد من روانشناسی کودک اثر پیاژه و امیل روسو را بهش معرفی کردم و همینطور سعادت زناشویی تولستوی را به او داده ام و آخری را چند روز پیش تمام کرده است و حالا مشغول خواندن کتاب تورگنیف یعنی پدران و پسران است به واسطه ای اینکه من به رمانهای فلسفی علاقه دارم نباید او را وادار کنم که مثل سارتر یا نیچه و روسو .. بخواند. در حال حاضر هم و هر شب بعد از اینکه خودم تمرین زبان روسی را تمام کردم  به همسرم انگلیسی یاد میدهم و او را تشویق به مطالعه میکنم و خوشحالم که موفق شده ام .

خواهرم به شعر علاقه دارد و برایش دیوان اشعار جلال ملکشاه (شاعر بزرگ و معاصرکورد: خوبه که این شاعر بزرگ زنده باشه و بتونی گاهی اوقات او را در خیابان های سنندج هم ببینی) رو بردم و از خوندنش خیلی خوشحال شد . برادرم شبیه دوران نوجوانی من به صادق هدایت علاقه دارد من جلوی او را نگرفتم و نگفتم صادق هدایت افسرده و ناراحتت میکند و الکی او را بترسانم بلکه بهش گفتم که من هم در سن تو تمام رمانهای صادق هدایت و حتی نامه ها و نوشته های پراکنده ش را خواندم و البته افسرده و مریض و بدبخت هم نشدم. چقدر خوبه که تو به کتاب علاقه داری و تشویقش کردم.

به زن عمو و دختر عمویم کتابهای موراکامی را داده ام چون میدانستم احتمالا از چه سبکی خوششان بیاید و اتفاقا هر دوی آنها کتابهای موراکامی را خوانده و خوشبختانه توانستم شوق مطالعه را هم در آنها به وجود بیاورم.به پسر عمویم که فلسفه دوست دارد کتاب اصالت بشر نوشته ی سارتر را داده ام و کتابهای زیادی را هم بهش معرفی کرده ام و بهش گفته ام هر کتابی که میخواهی تعارف نکن و بهم بگو تا بهت بدم. به دوستان دیگرم نیز کتابهای زیادی اهدا کرده ام و خوشحالم که توانسته ام افرادی که اطرافم هستند را به مطالعه دعوت کنم .

همینکه بتوانم خودم الگوی مناسبی برای افراد اهل مطالعه باشم و ثانیا شوق مطالعه را در دیگران به وجود بیاورم به خودم نمره ی قبولی میدهم. و شاید این دو کار کوچک از عهده ی همه ی ما بر بیاید و بتوانیم دیگران را نیز تشویق به مطالعه کنیم.