یکی از تواناییهای انسان تصور کردن است٫ یعنی می تواند بدون اینکه هیچ کار عینی و مشخصی را انجام دهد یک بهشت ذهنی در تصورات خود درست کند. در تصوراتش عاشق شود با معشوقه اش به کشورهای مخالف سفر کند و یا کسب و کارهای میلیاردی راه بیاندازد و یا قهرمانی سرشناس در رشته های مختلف ورزشی شود.
اعتراف میکنم که این کار تفریح جالبی است و من هم مثل همه در مقاطعی از زندگی این کار ار انجام داده ام و می دهم. جوان که بودم خودم را قهرمان بوکس در فیلمهای اکشن تصور میکردم و یا خودم را کارآفرین میلیاردی تصور میکردم.
خطر این موضوع زمانی احساس میشود که ما با تخیلات خود را در یک Comfort Zone قرار میدهیم و از تکرار این خیالات لذت میبریم و به آن اعتیاد پیدا میکنیم و به کل از فضای واقعیت دور می شویم.
فکر میکنم حضور بیش از حد در دنیای مجازی- انجام بازی های کامپیوتری- و یا حتی فیلم و کتاب اگر بیش از حد معمول باشد و اگر نتوانیم تعادلی بین واقعیت و تصور پیدا کنیم می تواند به سختی ما را فریب دهد و وارد یک دنیای خیالی و موهوم شویم.
عموما ما اوهام و خیالات زیادی می سازیم که مورد بحث و چالش قرارنگرفته است کسی آن را رد نکرده است و به مانع برخورد نکرده است نظیر رویاهای کسب و کار را میتوانیم در در دنیای شبه استارتاپ ها مشاهده کنیم که حجم زیادی از زمان خود را به تصور کردن و بازی خطرناکتر یعنی پیش بینی سپری میکنند و ما را با شتاب بیشتری به بیراهه میبرند نمی دانم انسان چطور با شعور خیلی کمی که دارد این اجازه را به خود میدهد که در مورد زندگی – مسایل اقتصادی روابط عاطفی و … به این دقت پیش بینی کند؟ پیش بینی یکی از آن دسته خزعبلاتی است که همیشه ما را به بیراهه میبرد چون واقعیت روبروی ما مبهم است دست به پیش بینی میزنیم تا آن را شفاف کنیم و همین کار باعث دفورمه شدن و تغییر شکل دادن واقعیت و موضوع سوال میشود.
ما جزییات و نقاط ضعف را حذف می کنیم چیزهای زیادی را نمی بینیم و در نظر نمی گیریم و با سرعت ۱۰ سال و ۲۰ آینده ار پیش بینی میکنیم این مزخرفات (تصورات و پیش بینی) از انسان موجودی غیر عملگرا وکاملا ذهنی میسازد موجودی مریض و آغشته به خیال و اوهام که در جهانی دیگر زندگی می کند.
به شخصه باور دارم که باید خیالهایمان را زندگی کنیم و دست از رویا و پیش بینی بشوییم. اگر یک مطلبی را در کتابی یا مقاله ای خوانده ایم قبل از شروع مطلب دوم مطلب اول را زندگی کنیم- تصورات و دانسته هایمان را به دنیای واقعیت بیاوریم و آنها را محک بزنیم – فضای واقعی را به بازی ترجیح دهیم. اگر دانشجو هستیم به جای تصورات و حفظ کرن مزخرفات در خصوص گل و گیاه یک میکروسکوپ بخریم و گل و گیاه را مورد آزمایش و بررسی موشکافانه قرار دهیم.
عینیات و تجارب واقعی و بررسی های علمی خودمان را به منابع رایگان اینترنتی ترجیح دهیم و با امیال طبیعی و با کارهای عینی و غیر ذهنی دوباره آشتی کنیم.