برای یک عزیز
آه خوب من تو اشتباه میکنی٫ سخت اشتباه میکنی
تنهایی مرا نمی آزارد٫ تنها خود را آزار میدهی
تاکنون همه ی سالهای عمرم را به تنهایی زیسته ام
در تنهایی گریسته ام٫ خندیده ام٫ نوشته ام
چون سگی تیپا خورده به تنهایی از شهری به شهری دیگر رفته ام
من خود تنهاییم وتنهایی را چون روحی سنگین بلعیده ام
مرا چگونه تهدید میکنی؟
منی که میتوانم برای شانه های ضعیفت تکیه گاهی محکم باشم
و خود بی منت و بی نیاز و آرام در کنارت لبخند زنم
نه این محاسبه ی غلطی است٫ تو را با تنهایی چه کار
تو باید خندان و شاد کنار گلهای رنگارنگ برقصی و شادی کنی
من اما فقط برای تو و در کنارتو ایستاده ام
حاشا اگر چیزی غمگینم کند حاشا اگر چیزی شادم کند
زمستان ۹۵